In de herfst van 1999 gaf Marco Holmer aan de Academie voor beeldende kunst St. Joost van de Hogeschool Brabant de Workshop “Elk beeld zijn eigen verhaal”. Een workshop over de relatie tussen beeldende kunst en taal. In een viertal bijeenkomsten maakten de studenten een rondreis door het schemergebied waar verhalen beelden oproepen, beelden tot verhalen leiden, en theater beelden en teksten in beweging zet.

Voorafgaand aan die workshop hield Marco een aantal voorbereidende gesprekken met fotografiestudente Marjan Holmer. Deze gesprekken inspireerden haar tot het maken van een fotoserie over “Verhalen en Sfeer”.

Sfeerbeelden

Zij schreef daarover bij de expositie: “Tijdens mijn opleiding maakte ik een serie stillevens met als onderwerp ‘een herinnering van een persoon’. Voor die opdracht heb ik mij te laten inspireren door mijn vader. Mijn vader vertelt verhalen: gekke, grappige, gevoelige en theatrale. Verhalen roepen snel beelden op. Foto Inspiratie IIIk heb echter geen specifiek verhaal als uitgangspunt genomen, maar een sfeer. De sfeer van mijn vader die verhalen vertelt. In mijn ouderlijk huis heb ik een studio ingericht, en ben ik daar gaan zoeken naar voorwerpen voor mijn stillevens. Wanneer ik iets had gevonden, vertelde mijn vader daarbij een verhaal. Een verhaal dat verbonden was met zijn herinneringen aan dat specifieke voorwerp. Nadat ik de serie had samengesteld, kwam ik op het idee om mijn vader te vragen bij de foto’s opnieuw verhalen te bedenken. Hoewel ik veel foto’s uit de serie weggelaten heb, met voorwerpen waar hij bijzondere herinneringen aan had, was ik ontzettend verrast en ontroerd toen ik de verhalen las die hij bij mijn foto’s geschreven heeft.”

Verhalensfeer

Bij de fotoserie van Marjan, maakte Marco eenzelfde reeks verhalen over reeële en virtuele ontmoetingen met zijn Opa en Oma Wernicke in de jaren 1957 tot en met 2000. Zo ontstonden: Poppenkast, De Moldau, Visite, Als nieuw en De piano.

• Foto’s: Marjan Holmer.
• Teksten: Marco Holmer.
• Liedteksten: Cornelia Wernicke.